Praca ponad granicami państw - dla wielu pracowników METRO jest to część codziennego życia. Gündüz Bayer praktycznie urodził się do pracy na arenie międzynarodowej. Jakiej podstawowej postawy wymaga Dyrektor Zarządzający Regionu Azji w pracy w METRO PROPERTIES i w jaki sposób zachęca i stawia wyzwania swoim pracownikom?
W każdym przypadku kluczowe jest zrozumienie sposobu myślenia innych kultur i narodowości oraz otwartość i empatia. To jedyny sposób, aby zrozumieć, dlaczego niektóre procesy pracy działają inaczej w różnych krajach. Dlaczego niektórzy ludzie potrzebują więcej wskazówek, a inni mogą pracować niezależnie. Spotkania mają również różne struktury w zależności od kraju. METRO jako firma jest ogólnie bardzo międzynarodowa. Ponadto niektóre zespoły, takie jak te w Azji i Singapurze, są bardzo zróżnicowane. Dzięki mojemu międzykulturowemu doświadczeniu mam specjalne spojrzenie na ludzi, procesy i naszą komunikację i mogę je elastycznie organizować. Oczywiście dobre umiejętności językowe są również ważne w pracy międzynarodowej. W przeciwnym razie komunikacja na spotkaniach jest bardzo trudna. Moja znajomość niemieckiego, tureckiego i angielskiego bardzo mi tu pomogła. Ale pomimo całej tej międzynarodowości, Turcja zawsze pozostawała moim domem.
Szacunek jest pozytywną rzeczą, ale nie może blokować ludzi w ich myślach i działaniach.
Gündüz Bayer, dyrektor zarządzający na region Azji w METRO PROPERTIES
Jako kierownik liniowy staram się bardzo dobrze poznać swoich pracowników. Chcę wiedzieć, jakie ktoś ma umiejętności, jakie są jego mocne i słabe strony. I to nie tylko pod względem biznesowym. W ten sposób dowiaduję się dokładnie, w jakim obszarze każda osoba może się dobrze rozwijać. Cenię również osobistą odpowiedzialność i chcę dać ludziom wiarę we własne kompetencje. Moim zdaniem każdy, kto chce coś osiągnąć jako menedżer w METRO, musi być w stanie pracować na arenie międzynarodowej. Jeśli widzę potencjał w pracowniku, zdecydowanie wysłałbym go na kilka lat za granicę. Sam widziałem, z jakim nastawieniem ludzie wyjeżdżają i jak bardzo się zmieniają po powrocie. W zależności od kraju pochodzenia, trudno jest im przystosować się do innego sposobu pracy. Niektórym zajmuje to więcej czasu, ale długoterminowy pozytywny efekt jest wart każdego wysiłku.
Dzieciństwo i młodość spędziłem w Niemczech, Turcji, Grecji, Włoszech i Szwajcarii. Wymagała tego praca mojego ojca. Kiedy miałem 3 lata, przyjechaliśmy do Niemiec, najpierw do Bad Godesberg, potem do Frankfurtu. Następnie spędziliśmy kilka lat w Stambule i Atenach, po czym wróciliśmy do Niemiec, tym razem do Stuttgartu. Zaczynanie od nowa - w nowym kraju, w nowym mieście, w nowej szkole - oznaczało naukę uważnego obserwowania ludzi wokół mnie i oceniania ich bardzo indywidualnie. Uczęszczałem również do bardzo dobrej szkoły w Stuttgarcie aż do matury, szkoły publicznej, która zapewnia specjalne wsparcie dla swoich uczniów w zakresie holistycznej edukacji. Relacje z nauczycielami są tam zupełnie inne niż w większości szkół. Wzajemne interakcje charakteryzują się ogromnym wzajemnym szacunkiem. Ludzie traktują się jak równi sobie, uczniowie są po imieniu z nauczycielami, nawet z dyrektorem szkoły. Ważne jest, aby myśleć niezależnie i rozwijać własną pozycję. Takie podejście pomogło mi już podczas studiów na Uniwersytecie Hohenheim: Wstawanie i przemawianie na seminarium ze 150 innymi studentami nie było dla mnie szczególnym wyzwaniem. Szacunek jest czymś pozytywnym, ale nie może blokować ludzi w ich myślach i działaniach. W moim zespole każdy powinien móc się nie zgadzać, spierać i swobodnie wypowiadać swoje zdanie. Częścią tego jest również dzielenie się informacjami i wzajemne zaufanie. Moim zdaniem w ten sposób osiąga się najlepsze wyniki pracy.