Pojawiła się Corona, a społeczeństwo podzieliło się na dwa obozy: tych, którzy obsesyjnie eksperymentują z chlebem na zakwasie i chlebem bananowym. I tych, którzy cierpią męki i agonię, ponieważ chodzenie do restauracji jest niemożliwe. Kolumnistka Maria doświadczyła obu. Jej apel: Uratuj przemysł restauracyjny - i zamień "Nie gotuję dzisiaj" w #supportyourlocal.
Kolumna MPULSE: Kwestia gustu
... pochodzi z małego miasteczka, ale od jakiegoś czasu mieszka w dużym mieście - między warzywniakami, pijalniami i międzynarodowymi restauracjami. Uwielbia różnorodność kulinarną i kulturową, lubi próbować nowych rzeczy, ale lubi też odrobinę tradycji. Uważa, że: Niezależni przedsiębiorcy sprawiają, że dom jest tym, czym jest. Na MPULSE pisze o swoich spostrzeżeniach i przemyśleniach, a czasem pyta ekspertów z branży o ich własne.
Z jednej strony było to bardzo ekscytujące, że nagle stałam się "samodzielna" w kwestii odżywiania. Z drugiej strony, zdałem sobie sprawę, że chociaż potrafię gotować bardzo dobrze, to potrafię gotować tylko jak laik. Moje mezze i pad thai nigdy nie smakują tak, jak w restauracji - bez względu na to, jak skrupulatnie kupuję lokalne składniki.
Smak posiłku to nie tylko kombinacja składników. To zapach, który otacza nas podczas jedzenia. To ludzie, którzy ci towarzyszą. To brzęk kieliszków i stukot sztućców przy sąsiednim stoliku. To kelner komentujący Twój wybór z menu - lub wybierający coś dla Ciebie, gdy jesteś przytłoczony. To parowanie i syczenie z kuchni, które słychać, gdy stół jest w sam raz. To małe przekleństwo triumfu, które szef kuchni wypuszcza, gdy coś okaże się szczególnie dobre. To miłość, z jaką przygotowuje każdy posiłek.
Restauracje ratują życie na wiele sposobów: kiedy pracujesz przez 12 godzin, nie odrywając wzroku od ekranu, a myśl o kolejce do kasy w supermarkecie przyprawia cię o dreszcze, odpowiedzią jest włoska restauracja na rogu, której charakterystyczna pizza na cieście sprawi, że w ciągu kilku sekund znajdziesz się w stanie czosnkowej błogości.
Jeśli tęsknisz za bliskimi i pamiętasz wspólny posiłek - w miejscu, które było głośne, ciepłe i piękne - odpowiedzią jest kolorowy wybór małych smakołyków z greckiej restauracji dwie ulice dalej. Jedzenie nie musi być skomplikowane, aby uzasadnić zamówienie w restauracji. Prosty grillowany bakłażan smakuje jak kawałek czystego szczęścia, jeśli stoi za nim odpowiedni kunszt.
Sukcesy i porażki - najlepszą odpowiedzią na wszystko jest dobre jedzenie, które smakuje dokładnie tak, jak tego potrzebujesz w danym momencie. Francuski pisarz Honoré de Balzac napisał: "Chleb i woda zaspokajają głód ludzi, ale to nasza kultura wynalazła gastronomię". Nawiasem mówiąc, nagrodzony gwiazdką Michelin szef kuchni Massimo Bottura opisuje swoje refettorias jako kulturę. Są to kuchnie, w których najlepsi szefowie kuchni na całym świecie przygotowują dania dla bezdomnych lub uchodźców z darowizn i resztek żywności. Dla niego to nie są stołówki - to miejsca, które łączą ludzi. To prawdopodobnie najważniejsze zadanie cateringu. W każdej kategorii cenowej.
W chwili obecnej branża gastronomiczna nie jest w stanie fizycznie łączyć ludzi - a jednak nas łączy. Każdy z nas, kto sięga po telefon komórkowy, aby zamówić swoje ulubione danie w restauracji lub coś zupełnie nowego w nowym miejscu, zapewnia na małą skalę, że gastronomia przetrwa w całej swojej kolorowej różnorodności. I jeśli Corona nauczyła mnie jednej rzeczy, to tego, że "nie gotuję dzisiaj" zawsze było #supportyourlocal.
Ludzie i gastronomia należą do siebie. Bez siebie nawzajem, oba są stracone. Nawet z tą świadomością sama gotuję. Ale jeśli nie gotuję sam, to smakuje tym lepiej, bo wiem, że moja tęsknota za tym jednym smakiem - i ta sama tęsknota wszystkich innych ludzi czekających ze mną na swoją pizzę w blasku latarni ulicznych na skrzyżowaniu o ograniczonym ruchu - wywoła uśmiech na twarzy niezależnego restauratora. W końcu gastronomia jest tym, co my jako goście, wraz ze wszystkimi ludźmi, którzy dla niej pracują i są jej pasjonatami, z niej tworzymy. Z maską, z dystansem, z miłością.
