Bu hedefe ulaşmak için sizce politikacılar, ambalaj endüstrisi, perakendeciler, tüketiciler ve geri dönüşüm endüstrisi için somut bir zorluk nedir?
Bence politikacıların görevi, döngüsel ekonomi stratejisinin bir parçası olarak plastiklerin kaynak verimli kullanımı için net bir vizyon geliştirmek olacaktır. Ambalaj endüstrisinin kendisi de, eğer bir noktada burada da yasaklarla karşılaşmak istemiyorsa, gelecekte hangi tamamen gereksiz ambalajlar olmadan yapmak istediğini düşünmelidir. Öncelikle ve en önemlisi, perakendecilerin yeniden kullanılabilir nakliye ambalajları için ortak standartlar üzerinde anlaşmaya vardıklarını görmek istiyorum. Burada, herkesin kendi sisteminde ısrar etmemesi halinde teknik çözümlerin uzun zamandır mevcut olduğu büyük miktarlarda üretim yapılıyor. Atık tarafında ise paydaşlardan, ekolojik kriterleri dikkate alan bir ambalaj ücretlendirme sistemi için öneriler geliştirmeleri isteniyor. Kaynakları verimli kullanan ambalaj çözümleri sunanların daha az ücret ödemesi ve bunun tersinin de geçerli olması gerekmektedir. Ancak bu sadece geri dönüştürülebilirlikle ilgili olmamalıdır: aynı kaliteyi daha az ambalajla elde edebilenler ödüllendirilmelidir. Sorumluluğun bireysel tüketicilere yüklenmesi taraftarı değilim, ancak ambalaj malzemesine daha bilinçli bir yaklaşım görmek istiyorum: gereksiz ambalajlardan kaçınmak, çevrimiçi siparişleri paketlemek ve bunları bilinçli bir şekilde ayırmak ve imha etmek. Ve daha fazla insanın saçma sapan ambalajlardan rahatsız olduklarında doğrudan üreticilerle iletişime geçmesini istiyorum.