Gönüllülük artı tam zamanlı bir iş mi? Bunu bağdaştırmak genellikle zordur. Bastian Ammelounx iş değiştirdikten sonra aniden daha fazla boş zamana sahip oldu ve bunu iyi bir şekilde kullanmaya karar verdi. Diğer gönüllülerle birlikte Düsseldorf gıda bankalarının müşterilerine güvenilir bir şekilde gıda sağlamak için elinden geleni yapıyor. MPULSE ona eşlik etti.
Yiyecek toplamak - asıl işiyle oldukça zıt. Moda sektöründe 20 yılı aşkın bir süre çalışmış ve son olarak Arjantinli bir moda markasının Genel Müdürü olarak görev yapmış. Ammelounx, "Her şey güzel şeyler ve pahalı ürünlerle ilgili, ancak her şey çok yüzeysel kalıyor" diyor. "Tam da aradığım zıtlık buydu." 39 yaşındaki Ammelounx gıda bankasındaki işini zenginleştirici buluyor. "Burada zamanımı akıllıca kullanıyorum ve şimdiye kadar hayatımda yaşadığım mutluluğun bir kısmını geri veriyorum."
Şoför olarak Ammelounx, ilgili gıda bankası dağıtım merkezine hangi ürünlerin teslim edileceğinden sorumlu. Daha fazla iş anlamına gelse bile, malları her dağıtım merkezine geniş bir ürün yelpazesi ulaşacak şekilde dağıtmaya çalışıyor. Mallar kontrol edilirken de dikkatli olunuyor: zaman zaman gıdalar artık dağıtıma uygun olmuyor. Gönüllünün bu durum karşısında duyduğu öfke açıkça görülüyor.
Bu yolculuğun ilk durağı tamamen farklıdır. Sabah güneşinin altında minibüs Hinkel fırınının önünde durur. Ammelounx hızla fırına giriyor ve Hinkel çalışanı Stefan Beisenherz onu dostça karşılıyor. Havada sıcak ve yüksek bir ekmek kokusu vardır.
Geleneksel Düsseldorf fırını en başından beri ortağımız. Haftada iki ila üç kez Tafel yardımcıları pişmiş ürünleri alıyor. "Ve biz bundan çok memnunuz" diyor Beisenherz.
Kimse buradan eli boş ayrılmıyor. Her şeyin kullanılmış olması bizim için önemlidir.
Stefan Beisenherz, Hinkel fırıncılık
Gıda bankasında çalışmak Ammelounx'un gıdaya yaklaşımını da değiştirmiş. "Mümkün olduğunca azı çöpe gidecek şekilde alışveriş yapmaya ve yemek pişirmeye çalışıyorum" diyor. Ve: "Duyularıma yeniden daha çok güveniyorum" - sadece son kullanma tarihine değil. Almanya'daki gıda bankaları her yıl yaklaşık 265.000 ton gıda tasarrufu sağlıyor. Bu miktar 528 milyon öğün yemek hazırlamak için yeterli. Ancak gönüllüler sadece gıda kurtarmakla değil, her şeyden önce ihtiyaç sahiplerinin ihtiyaçlarını karşılamakla ilgileniyor. Ammelounx, "Gıda bankaları olmasaydı pek çok insan aç kalacaktı," diyor.
METRO şimdi tur için gündemde. Ammelounx, "Bu ortağı bünyemize kattığımız için çok mutluyuz" diyor. Toptan satış yelpazesi kesinlikle bazı ilginçlikler sunuyor: "Bir keresinde siyah domatesler vardı ve tezgahtaki herkes şaşırdı," diyor Ammelounx gülerek. "Ve her zaman büyük sosisler veya peynir tekerlekleri gibi alışılmadık ambalaj boyutları vardır." Gıda bankası yardımcısı, METRO Almanya çalışanı Niclas Seithümmer'in kendisini beklediği bir yükleme rampasına ustalıkla park ediyor. Pratik bir tutuşla panjur açılır. Adamlar hiç vakit kaybetmez. METRO'da 2016 yılında stajyer olarak işe başlayan ve şu anda Süt Ürünleri departmanında, kısaca 'MoPro'da çalışan Seithümmer için malları dağıtmak uzun zamandır rutin bir iş.
Seithümmer, "Neyin ne kadar süreyle satılabileceği çeşitli harici ve dahili yönergelere tabidir" diye açıklıyor. Artık müşterilere satılamayan ancak hala iyi ve yenilebilir durumda olan ürünler gıda bankasına gidiyor. METRO, "Mopro "nun yanı sıra peynir, şarküteri ürünleri, sosis, meyve ve sebze de sağlıyor. Seithümmer, "İyi bir şey yapıldığı için memnunum," diyor. Aynı zamanda METRO, fazlalıkları azaltmak için sürekli çalışıyor.
Gıda bankaları olmasaydı, pahalıya üretilen gıdalar kullanılmadan çöpe atılacaktı.
Jochen Schmitz, METRO Almanya Operasyon Müdürü
Ammelounx'un meslektaşları Dietrich Bonhoeffer Kilisesi'nin önündeki otoparkta yüklerini boşaltmaya başladılar bile. Kilise hareketlilikle dolup taşıyor ve aynı zamanda bir tefekkür hissi var. Yaklaşık 40 metre uzunluğundaki iki sıra masa, sabit bir prensibe göre sıralanmış yiyeceklerle dolu. Unlu mamuller bölümünden sorumlu yardımcı "verimi" kontrol ediyor: sayıyor, ayırıyor, tekrar sayıyor ve sonra torbalara dolduruyor. "Sadece herkes bir tane alırsa iyi bir gün olur."
Garath'ta 10 yıldır gıda bankası ekibinin başında olan Burkhard Schellenberg, geçmişte gıda bankasına gelenlerin çoğunlukla yaşlı insanlar olduğunu söylüyor. "Şimdi tüm yaş grupları bize geliyor. Müşterilerimin yaklaşık %60'ı mülteci." Gıda bankası beş yıl önce yeni müşteri alımını durdurarak talep artışına tepki vermek zorunda kaldı. Tafel Düsseldorf şu anda yaklaşık 8.000 kişiye hizmet veriyor ve bu kişilerin her birinin iki haftada bir gıda almak için gelmesine izin veriliyor. Mazeretsiz olarak üç kez gelmeyenler kayıtlardan siliniyor. Kulağa sert geliyor - ancak diğerlerinin kabul edilebilmesinin tek yolu bu. Kurallar şeffaftır ve en az 4 dilde görülebilir. İlave günlük izin belgeleri kimsenin gönderilmemesini garanti eder.
Yiyeceklerden neler yaratılabileceğini göstermek için aşçılık kursları da düzenleniyor. "Burada yaşadığınız minnettarlık muazzam" diyor Schellenberg. "Burada harcadığınız tutku, zaman ve sorumluluk için sizi ödüllendiriyor." Zamandan bahsetmişken: gönüllü Ammelounx şimdi minibüsle Tafel ofisine geri dönüyor.
Görevin sonunda, tüm yardımcılar öğle yemeği için günün başladığı yerde buluşur. Mutfakta. Andrea Schütze yemekleri pişiriyor ve Ammelounx "her zaman tadı harika" diye övüyor. Her gün farklı ama amaç aynı: Düsseldorf'taki ihtiyaç sahiplerini doyurmak. Bu kadar bağlılıktan ve burada sadece kazananların olduğu hissinden derinden etkilenen muhabir sonunda kendine soruyor: Bugün akşam yemeğinde ne yiyeceğiz? Cevap: Bakalım buzdolabındaki sözde "artıklardan" başka neler çıkarılabilir?